SEBİL’DE (MERSİN) BAĞ EVİ KÜLTÜRÜ / THE CULTURE OF VINEYARD HOUSE IN SEBIL (MERSIN)

Öz

Mersin’in Tarsus ilçesine bağlı bir orman köyü iken, 1972 yılında kasaba statüsü kazanan Sebil, 1990’da Çamlıyayla’ya bağlanmıştır. 1970’li yıllara kadar ekonomisi daha çok orman işçiliği ve hayvansal üretime dayalı olan kasabada, bu yıllardan sonra bitkisel üretim ağırlık kazanmaya başlamıştır.

Engebeli bir arazide kurulan ve toplu yerleşme dokusuna sahip Sebil’de bağ-bahçe tarımı arazi şartlarından dolayı yerleşim yerinden uzakta yapılmaktadır. Bu uzaklık bağ evleri olgusunu ortaya çıkarmıştır. Bağ ve bahçelerde çalışmalar yaklaşık Mart ayında başlar ve üretilen ürünün çeşidine ya da bulunulan mekâna göre Kasım ayına kadar sürebilir.

Bu çalışmada nitel araştırma yöntemlerinden olan ve var olan bir durumu ayrıntılarıyla açıklamayı amaçlayan betimsel analiz yöntemi kullanılmıştır. Katılımcı gözlem ve sahadan elde edilen veriler konu ile ilgili literatürden taranan verilerle desteklenmiş ve betimsel analiz yaklaşımı ile ortaya konulmuştur.

Araştırmada bağ evlerinin ortaya çıkışı, bağ evi olarak kullanılan meskenlerin özellikleri, kasaba ile bağ evi arasındaki göçler, bağ evlerinde iş bölümü, kışa hazırlık, yetiştirilen ürünler ve bu ürünlerin değerlendirilmesi, günlük hayat gibi özellikler ayrıntılı olarak incelenmiştir.