YÛSUF HAKÎKÎ BABA’NIN ŞAİR VE ŞİİR ANLAYIŞI / THE CONCEPTION OF POET AND POETRY OF YUSUF HAKIKI BABA

Kudret Safa GÜMÜŞ

Öz


Poetika, şâirlerin şiirlerini oluştururken bağlı bulundukları şiir geleneği veya ekolünün kurallarını ihtivâ eden bir terimdir. Her şâirin, bağlı bulunduğu şiir geleneğini irdeleyerek şiir anlayışına yönelik çalışmaların yapılması, şâirlerin aynı zamanda zihin dünyâlarını ortaya çıkarmak adına önem arz etmektedir. Dîvân şiirine bakıldığında poetika konusu; tezkireler, dîvân dîbâceleri, bazı mesnevîlerin ilgili bölümleri, kasidelerin fahriye bölümleri, gazellerin mahlas beyitleri ile bazı poetik unsur barındıran beyitler üzerinden incelenebilmektedir. Şâirler, dîvânlarında şiirlerinin güzelliğini ve etkileyiciliğini vurgulamak için türlü sanatlar ile oldukça fazla sayıda mazmûna başvurmuşlar, böylece şiir ve şâire dâir görüşlerini eserlerine yansıtmışlardır.

Osmanlı şâirinin dünyaya bakışını ve dolayısıyla da şiirine hâkim olan tasavvûfî bakış açısını ortaya koyan eserler, aynı zamanda Osmanlı toplumunun zihniyet dünyasını yansıtmaktadır. Mutasavvıf şâirler, her şeyden önce şiirde mânânın olması gerektiğini belirtmişler ve bu eksende hareket ederek eserlerini oluşturmuşlardır. Şâirler, şiirlerinin lafza bakılarak anlaşılamayacağını, mânâ gözüyle şiire bakan âriflerin şiiri anlayacaklarını dile getirmişlerdir. Bu meyânda her bir sûfî şâirin şiir ve şâire bakışı incelenmeli ve özelden genele giden bu yolda Osmanlı tasavvuf şiirinin poetikası bir bütün hâlinde ortaya konulmalıdır.

Bu çalışmada, mutasavvıf bir şâir ve aynı zamanda Bayramî-Melâmîliğinin Aksaray’daki temsilcisi konumunda olan Yûsuf Hakîkî Baba’nın şâir ve şiir anlayışına yönelik mülâhazaları ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bu vesile ile şâirin dîvânı, kasidelerinin fahriye bölümleri, gazellerinin makta beyitleri ile poetik nitelikli diğer beyit ya da bentleri bakımından taranmış, tespit edilen örnekler çalışmamıza ışık tutmuştur. Yûsuf Hakîkî Baba’nın şâir ve şiir anlayışının tespitine yönelik olan bu çalışma, Bayramî-Melâmîliğinin mümessili olan bir şâirin gözüyle şiir ve şâirin nasıl tanımlandığını ortaya koymayı amaçlamaktadır.


Anahtar Kelimeler


Dîvân Şiiri, Tasavvuf, Poetika, Yûsuf Hakîkî Baba, Aksaray

Tam Metin:

PDF

Referanslar


AKGÜNDÜZ, Ahmed (1995), Arşiv Belgeleri Işığında Somuncu Baba ve Neseb-i Âlîsi, İstanbul: Es-Seyyid Osman Hulûsî Efendi Vakfı Yayınları.

ALTINOK, B. Yaşa (2012), Hacı Bayram-ı Velî (Bayramîlik- Melâmîlik), Ankara: Ahi Kitap.

ARI, Ahmet (2005). “Şeyh Gâlib’in Poetikası”, Osmanlı Araştırmaları, Mehmed Çavuşoğlu Armağanı-II, XXVI, 53: 51-54.

Bakara Sûresi, Erişim tarihi: 2018.8.10, http://kuran.diyanet.gov.tr/tefsir/Bakara-suresi/124/117-ayet-tefsiri.

BOZ, Erdoğan (1996), Hakîkî Divânı, Dil İncelenmesi: Kısmî Çevriyazılı Metin – Dizin, Malatya: İnönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Doktora Tezi).

BOZ, Erdoğan (2009), Yûsuf Hakîkî Baba Dîvânı- Karşılaştırmalı Metin, Ankara: Aksaray İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Yayınları.

BOZ, Erdoğan (2011), Yûsuf Hakîkî Baba Divânı’ndan Seçmeler, Ankara: Aksaray Belediyesi Yay.

BOZ, Erdoğan (2013), “Yûsuf Hakîkî ”, İslâm Ansiklopedisi, C. 44: 10-11.

ÇAVUŞOĞLU, Ali (2001), Yûsuf Hakîkî ’nin Mahabbet-nâme’sinin Tenkitli Metni ve İncelenmesi, Kayseri: Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, (Doktora Tezi).

ÇAVUŞOĞLU, Ali (2002), “Yûsuf Hakîkî’nin Tasavvuf Risâlesi”. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13: 125-149.

ÇAVUŞOĞLU, Ali (2004), Yûsuf Hakîkî ’nin Tasavvuf Risâlesi ve Metâliü’l-Îmân (İnceleme-Metin), Ankara: Akçağ Yayınları.

ÇAVUŞOĞLU, Ali (2009), Mahabbet-nâme, Ankara: Akçağ Yayınları.

ÇAVUŞOĞLU, Mehmet (1981), “XVI. Yüzyılda Divan Edebiyatı: Divan Edebiyatında Şiir Kavramı”, Çevren C.IX: 47.

ÇAVUŞOĞLU, Mehmed (2017), Necâtî Bey Dîvânı’nın Tahlili, Ankara: Kitabevi Yayınları.

DOĞAN, Muhammet Nur (2002), Taşlıcalı Yahyâ’nın Yûsuf ü Zelîha’sında Şiirin Şiiri, Eski Şiirin Bahçesinde, İstanbul: Ötüken Neşriyat.

DOĞAN, Muhammet Nur (2002), Klâsik Edebiyatımızda Sanat ve Şiir Felsefesi (Poetika), Eski Şiirin Bahçesinde, İstanbul: Ötüken Neşriyat.

DOĞAN, Muhammed Nur (2009), Fuzûlî’nin Poetikası, İstanbul: Yelkenli Yayınları.

EKİCİ, Hasan (2018), “Yûsuf Hakîkî Baba’da Melâmet Mefhûmu” III. Uluslararası Aksaray Sempozyumu, 25-27 Ekim 2018, Aksaray Üniversitesi, Aksaray: Somuncu Baba Araştırma Merkezi Yayınları: 188-198.

ERKAL, Abdulkadir (2009), Dîvân Şiiri Poetikası (17. Yüzyıl) Ankara: Birleşik Yayınları.

ERUL, Bünyamin (2002), “Keşfü’l-Hafâ”, İslâm Ansiklopedisi, C.25: 320-321.

EVAT, Yılmaz (2008), “Yûnus Emre’nin Dîvânı’nda Yol Kavramı”, I. Uluslararası Yunus Emre Sempozyumu, 08-10 Ekim 2008, Aksaray Üniversitesi, Aksaray: Bildiri Kitabı: 348.

IŞINSU, Tuba – İSEN, Durmuş (2007), “Fahriyeler Işığında Osmanlı Şiirinde İdeal Şâirin Portresi”, Bilig, 43: 107-116.

İsmâil b. Muhammed el-Aclûnî (1985), Keşfü’l-ḫafâʾ (nşr. Ahmed el-Kalâş), Beyrut.

KAFESOĞLU, İbrahim (1977), Türk Milli Kültürü, Ankara: Türk Kültürü Araştırma Enst. Yay.

KARACA, Alaattin (2005), İkinci Yeni Poetikası, Ankara: Hece Yayınları.

KARATAŞ, Turan (2009), “Poetik Düşünüşün Klâsik Şiirde Dile Getirilişi: Bâkî Divanı Örneği”, A.Ü Türkiyat Araştırmaları Enstitü Dergisi (Prof. Dr. Hüseyin AYAN Özel Sayısı), 39: 449-457.

KAYA, Bayram Ali (2012), “Necâtî Bey’in Şiir Anlayışı”, Türk Kültürü İncelemeleri Dergisi, 27: 143-218.

KAYA, Bayram Ali (2016), “Necâtî Bey’in Şâir Anlayışı”, Türk Kültürü İncelemeleri Dergisi, 34: 149-214.

KILIÇ, Mahmud Erol (1999), “İbnü’l-Arâbî”, İslâm Ansiklopedisi, C.20: 520-522.

KILIÇ, Mahmud Erol (2004), Sûfî ve Şiir (Osmanlı Tasavvuf Şiirinin Poetikası-11. Baskı), İstanbul: İnsan Yayınları.

Mehmet Ali Aynî (1343), Hacı Bayram-ı Veli, İstanbul.

OVACIK, Zübeyir (2016), “XIV. Yüzyıl Anadolu Düşüncesinde Bir İyi(Mser)Lik Felsefesi Olarak Âşık Paşa’da Aşk Felsefesi”, Turkısh Studies, 11/2: 965-984.

ÖNGÖREN, Reşat (2004), “Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî”, İslâm Ansiklopedisi, C.29: 441-448.

ÖZTOPRAK, Nihat (2005), “Rûhî’nin Şiir Anlayışı”,Türk Kültürü İncelemeleri Dergisi, 12: 101-136.

ÖZTOPRAK, Nihat (2006), “Rûhî’nin Şâir Anlayışı”, Osmanlı Araştırmaları, XXVIII: 93-122.

PALA, İskender (2017), Ansiklopedik Dîvân Şiiri Sözlüğü, İstanbul: Kapı Yayınları.

ŞAHİNOĞLU, M. Nafiz (1991), “Ferîdüddîn Attâr”, İslâm Ansiklopedisi, C.4: 95-98.

TATCI, Mustafa (1990), Yûnus Emre Dîvânı, Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları.


Refback'ler

  • Şu halde refbacks yoktur.


Creative Commons Lisansı
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.