TÜRKÇE SÖZLÜK’TE YER ALAN EŞ GÖSTERENLİ BAZI SÖZCÜKLERE İLİŞKİN DÜZELTME ÖNERİLERİ/ CORRECTION RECOMMENDATIONS FOR SOME HOMONYMY WORDS IN THE TURKISH GLOSSARY

Abdurrahman ÖZKAN, Abdullah MERT

Öz


İlk baskısı 1945 yılında yapılan Türkçe Sözlük’te 32.104 sözlük birimi yer alır. 2011 yılında yapılan son baskıda (11. baskı) ise bu sayı 92.292’ye çıkmıştır. Yeni edebî eserlerin taranmaya devam etmesi bu sayının artmasını sağlayacaktır. Türkçe Sözlük’ü yapısal olarak ele alan çalışmaların ortaya konulması Sözlük’te yer alan maddelerin daha doğru değerlendirilmesine imkân verir. Türkçe Sözlük’te farklı köklere ve farklı anlamlara sahip olan bazı sözcükler tek sözlük birimi altında maddelenmiştir. Çalışmamızda bu şekilde farklı anlamlara ve farklı köklere sahip olan eş gösterenli 36 sözcük tespit edilmiştir. Bu sözcüklerin Türkçe Sözlük’te 18 madde altında değerlendirildiği görülmüştür. Bu sözlük birimlerinin Türkçe Sözlük’te ayrı ayrı maddelenmesi hem etimolojik açıdan daha doğru bir sözlüğün meydana getirilmesi hem de Türkçe Sözlük’ün sahip olduğu sözlük birimi sayısının meydana çıkarılması açısından önemlidir.


Anahtar Kelimeler


Eş adlılık, Eş seslilik, Eş gösterenlik, Türkçe Sözlük, Köken Bilgisi

Tam Metin:

PDF

Referanslar


AKSAN, Doğan (1999). Anlambilim, Anlambilim Konuları ve Türkçenin Anlambilimi. Ankara: Engin Yayınevi.

ATA, Aysu (2019) Rabgûzî Kısasü’l-Enbiyâ (Peygamber Kıssaları) Giriş-Metin-Dizin. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.

ATMACA, Emine (2013). “Eski Oğuz Türkçesinden Günümüz Türkiye Türkçesine Eşgösterenlilik”. Dil Araştırmaları. 12: 119.

CLAUSON, S. Gerard (1972). An Etymological Dictionary of Pre-Thirteenth-Century Turkish. Oxford: Oxford University Press. ED

DOĞRU, Fatih (2011). “Türkçe Sözlüklerde Eşadlı Sözlükbirimlerden Türemiş Sözlükbirimlerin Tanımlanması Sorunu”. Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi. 4: 133-173.

ERDAL, Marcel (1991). Old Turkic Word Formation: A Functional Approach to the Lexicon,I-II: Wiesbaden: Otto Harrasowitz.

EREN, Hasan (1999). Türk Dilinin Etimolojik Sözlüğü. Ankara: Bizim Büro Basım Evi.

GÜLENSOY, Tuncer (2007). Türkiye Türkçesindeki Türkçe Sözcüklerin Köken Bilgisi Sözlüğü I-II. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.

KARAAĞAÇ, Günay (2013) Dil Bilim Terimleri Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.

MERT, Abdullah (2019) Eski Türkçeden Türkiye Türkçesi ve Ağızlarına Uzanan Söz Varlığı. Necmettin Erbakan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü (Basılmamış Doktora Tezi).

Misalli Büyük Türkçe Sözlük. (2016). İstanbul: Kubbealtı Neşriyat. MBTS

NASİLOV, D. M., I. V. Kormuşin, T. A. Borovkov, L.V. Dmitriyev, A. A. Zırin (2016). Drevnetyurkskiy Slovar’. Astana: Gılım Baspası DTS

NİŞANYAN, Sevan (2018). Nişanyan Sözlük Çağdaş Türkçenin Etimolojik Sözlüğü. İstanbul: Liber Plus Yayınları.

Şemşeddin Sami (2019) Kamus-ı Türkî. (haz. Paşa Yavuzaslan). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. KT

TIETZE, Andreas (2016). Tarihî ve Etimolojik Türkiye Türkçesi Lugati I-IV. (Edit. Semih Tezcan). Ankara: Türkiye Bilimler Akademisi.

TOKLU, M. Osman (2007). Dilbilime Giriş, Ankara: Akçağ Yayınları.

Türkçe Sözlük (2011). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. TS

Türkiye’de Halk Ağzından Derleme Sözlüğü I- VI (Birleştirilmiş Tıpkıbasım) (2009). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. DS

XIII. Yüzyıldan Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplardan Toplanan Tanıklarıyla Tarama Sözlüğü, I-VIII (1995). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. TTS


Refback'ler

  • Şu halde refbacks yoktur.


Creative Commons Lisansı
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.