E-postama gönder ESKİ OĞUZ TÜRKÇESİYLE YAZILMIŞ BİR FIKIH METNİ: / LEVH-İ MÜBÂREK A FIQH TEXT WRITTEN IN OLD OGHUZ TURKISH: LEVH-İ MÜBÂREK
Öz
Türkler İslamiyet’e girdikten sonra kabul ettikleri yeni dinin esaslarını öğrenmek ve öğretmek için birçok eser kaleme almışlardır. Bu makalede tanıtılmaya çalışılan eser de böyle bir çabanın ürünüdür. Halkı bilinçlendirmek için yazılan, sade dilli dinî eserlerden olan Levh-i Mübârek, fıkıh ilminin başlıca mevzuları olan Namaz, Oruç, Zekât, Hac vb. konulardan oluşturmaktadır. Mensur olarak kaleme alınan yazma 62 varaktan ibarettir. Levh-i Mübârek’in kim tarafından yazıldığı, nerede ve ne zaman kaleme alındığı gibi hususlar bilinmemektedir. Eserin dilinden, söz varlığından anlaşıldığı kadarıyla telif tarihi 15. yüzyıl ve sonrasına, istinsah tarihi ise 18. yüzyıl ve sonrasına ait olmalıdır. Bu çalışmayla, Konya Bölge Yazma Eserler Kütüphanesi’nde 15 Hk 1032 numaralı yazma tanıtılarak hem Türk diline hem de Türk edebiyatı tarihine katkı sağlanması amaçlanmıştır.
Anahtar Kelimeler
Tam Metin:
PDFReferanslar
AĞIR, Mehmet (1989), Kitâbu fi’l-fıkh bi-lisân-ı Türkî, Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, (yayımlanmamış doktora tezi).
AĞZITEMİZ, Memduh (2019) Şükür-nâme (İnceleme-Transkripsiyonlu Metin-Türkiye Türkçesine Aktarım-Dizin Ekler Dizini), Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Türk Dili Bilim Dalı Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Konya.
AKAR, Ali (2018), Oğuzların Dili Eski Anadolu Türkçesine Giriş, İstanbul, Ötüken Neşriyat.
AKKUŞ, Muzaffer (1995), Kitab-ı Gunya, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
BİLGİN, Azmi (1996), Nazmu’l-Hilafiyyat Tercümesi, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
CİCİ, Recep (2005), “Osmanlı Klâsik Dönemi Fıkıh Kitapları” Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, 3(15), 215-248.
DEMİRTAŞ, Ahmet (2009) Yazıcıoğlu Ahmed Bican Dürr-i Meknûn (Tıpkıbasım, İnceleme-Çeviri Yazı- Dizin), İstanbul: Akademik Kitaplar.
DEVELLİOĞLU, Ferit (1998), Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat, Ankara: Aydın Kitabevi.
ERBAY, Fatih (2006) “Terġībü’ṣ-Ṣalāt’ın Çağatay Türkçesi İle Yazılmış Nüshası Üzerine”, Türkiyat Araştırmaları Dergisi S. 20 s. 188-199.
ERCİLASUN, Ahmet Bican (2016), Başlangıçtan Yirminci Yüzyıla Türk Dili Tarihi, Ankara: Akçağ yayınları.
ERGİN, Muharrem (2013), Türk Dil Bilgisi, İstanbul: Bayrak Basım/Yayım/Yayım.
GÜLSEVİN, Gürer (1990) “Eski Anadolu (Türkiye) Türkçesinde 3. Kişi İyelik Ekinin Özel Kullanılışı”, Türk Dili, Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara S. 466 (Ekim), s. 187-190.
GÜLSEVİN, Gürer (2017), Eski Anadolu Türkçesinde Ekler Ankara: TDK Yayınları.
KARAHAN, Leyla (2006), “Eski Anadolu Türkçesinin Kuruluşunda Yazı-Ağız İlişkisi” Turkish Studies İnternational Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 1/1 Summer 2006.
KARAMAN, Hayreddin. “Fıkıh”. Türkiye Diyanet Vakfı İslâm Ansiklopedisi 13: 1-14. İstanbul: TDV Yayınları, 1996.
KARASOY, Yakup (2004), Satıraltı Tercumeli Bir Fıkıh Kitabı, Konya: SÜ Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Yayınları.
KARIEV, Aııtmamat “Karahanlılar Devrinde Yetişmiş Orta Asya Fukahası ve Onların İdaredeki Yeri” Mîzânü’l-Hak İslamî İlimler Dergisi, 2018, s. 125-138.
ORAL SEYHAN, Tanju (2004), Mübeyyen Der Fıkh (Giriş-Metin-Dizin-Tıpkıbasım), İstanbul: Çağrı Yayınları.
ÖLKER, Perihan (2008), Beylikler Dönemi Bir Mülk Suresi (Tebâreke) Tefsiri Üzerinde Dil İncelemesi SÜ Türkiyat Araştırmaları Dergisi, S. 24, s. 165-176.
ÖZKAN, Abdurrahman (2018) Kitâb-ı Mukaddime-i Ebu’l-Leysi’s-Semerkandî (Giriş-İnceleme-Metin-Dizinler-Tıpkıbasım), Konya: Palet yayınları.
ÖZKAN, Abdurrahman (2009) Mehekkü’l-ʿİlim ve’l- ʿUlemâ (Giriş-İnceleme-Metin-Dizinler-Tıpkıbasım), Isparta: Fakülte Kitabevi.
ÖZKAN, Abdurrahman-Toker, Mustafa-Aşçı, Ufuk Deniz (2016), Türkiye Türkçesi Söz Dizimi, Konya: Palet Yayınları.
ŞAHİN, Hatice (2015), Eski Anadolu Türkçesi, Ankara: Akçağ Yayınları.
TALÂN, Jale (1987), Mukaddimetü’l-Gaznevî fi’l-İbâdât, Ziyâü’l-Manevî, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi.
TEKİN, Şinasi (1973-1974), “1343 tarihli bir Eski Anadolu Türkçesi metni ve Türk dili tarihinde ‘olga-bolga’ sorunu”, TDAY s. 59-157.
TİMURTAŞ, Faruk Kadri (1962), “Bakinin Kanuni Mersiyesinin Dil Bakımından İzahı”, Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, C. 12, İstanbul.
TİMURTAŞ, Faruk Kadri (2012), Eski Türkiye Türkçesi, İstanbul: Kapı Yayınları.
TOKER, Mustafa (2012), Anonim Satır Altı Kur’an Tercumesi II Dizin, Konya: SÜ Basımevi.
TOKER, Mustafa (2012), Anonim Satır Altı Kur’an Tercumesi I-İnceleme-Metin-Tıpkıbasım Örnekleri, Konya: SÜ Basımevi.
TOKER, Mustafa-Uygun, Muhsin (2017), “Cümcümenâme’nin Çağatay Türkçesiyle Yapılmış Bir Çevirisi” SÜ Türkiyat Araştırmaları Dergisi, S. 42, s. 23-35.
TOPARLI, Recep (1992), İrşâdü’l-Mülûk ve’s-Selâtîn, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
TOPARLI, Recep (1993), Kitâb Fi’l-Fıkh-Şekil Bilgisi Özellikleri-Örnek Metin, Erzurum.
TULUM, A. Mertol (1968), “Şerhü’l-Menâr Hakkında”, İstanbul Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, XVI., s. 133-138.
Türkçe Sözlük (2005), 10. bs., Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
ÜŞENMEZ, Emek (2014), Eski Anadolu Türkçesinde Arkaik (Eski) Öğeler, İstanbul: Akademik Kitaplar.
Yazım Kılavuzu (2012), 27. bs., Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Yeni Tarama Sözlüğü, (1983), (Düzenleyen: Cem Dilçin), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Refback'ler
- Şu halde refbacks yoktur.
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.