MOĞOL İSTİLÂSI SÜRECİNDE KÜBREVÎ BİR DERVİŞ: NECMEDDÎN-İ DÂYE’NİN GÖZÜYLE ORTAÇAĞ ANADOLU’SUNA DAİR BAZI DEĞERLENDİRMELER / A KUBREVI DERWISH DURING THE MONGOLIAN INVASION: SOME EVALUATIONS ON MEDIEVAL ANATOLIA FROM NECMEDDÎN-İ DÂYE'S EYES

Eyyüp YILMAZ

Öz


Orta Asya’dan gelen bir kasırga gibi önlerine çıkan devletleri ve son derece gelişmiş şehirleri harap eden Moğollar’ın Anadolu sûfîliği üzerinde de oldukça etkili olduğuna dair genel değerlendirmelere rağmen bu sürecin nasıl gerçekleştiği henüz aydınlatılmış değildir. Moğol istilâsıyla Anadolu’ya hangi şeyh ve dervişlerin geldiği sorusu da kesin bir cevaba kavuşmamıştır. Ayrıca Anadolu’nun dinî-tasavvufî çehresini değiştiren zümrelerin bu coğrafyada karşılaştıkları iktidar, toplum ve tasavvuf yapısının muhtevası da cevap bekleyen bir diğer soru olarak önümüzde durmaktadır. Mezkûr sorulara bazı cevaplar aranan bu çalışmada, Necmeddîn-i Dâye’nin hayatı ve Anadolu serüveni merkeze alınmıştır. Zira istilâ sürecini tecrübe eden Kübrevî derviş, Alâeddin Keykubad’a sunduğu Mirsâdü’l-İbâd adlı eserinde Moğollar zamanında neler yaşadığını, Anadolu’ya neden göç ettiğini, göç esnasında hangi güzergâhtan geçtiğini nakletmesi bakımından müstesna bir konuma sahiptir. Onun bu konumunu perçinleyen bir diğer husus ise, Anadolu’nun tasavvufî hayatına dair önemli mülahazalarda bulunmasıdır. Çünkü bu dönemde gerçekleşen göçlerle Anadolu’da oluşan tasavvufî yapıyı anlamamıza katkı sağlayacak bilgileri bir dervişin nazarından okumak oldukça nadir rastlanılan bir durumdur. Necmeddîn-i Dâye, Mermûzât-ı Esedî adlı eserinde ise büyük umutlarla geldiği Anadolu’dan neden ayrıldığını ifade etmektedir. Eserlerinde kullandığı betimleyici ifadeler, dervişin şahsî mülahazalarını taşıyor olsa da Anadolu’daki iktidar, toplum ve tasavvuf yapısının muhtevası hakkındaki genel kanaati değiştirebilecek bazı veriler sunması bakımından son derece önem taşımaktadır.


Anahtar Kelimeler


Moğol İstilâsı, Necmeddîn-i Dâye, Anadolu, Şeyh ve Dervişler, Göç

Tam Metin:

PDF

Referanslar


Abdurrahman Câmî. (2011). Evliya menkıbeleri (Nefahâtü’l-üns). (Lâmiî Çelebi, Terc. ve şerh). (S. Uludağ ve M. Kara, Haz.). İstanbul: Pinhan Yay.

Ahmed Eflâkî. (2012). Ariflerin menkıbeleri. (T. Yazıcı, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yay.

Ahmed Nesevî. (1934). Sîretü’s-Sultân Celâliddîn Mengübertî (Celâlüttin Harezemşah). (N. Â. Yazıksız, Terc.). İstanbul: Maârif Vekâleti.

Akkuş, M. (2011). İlhanlıların Anadolu’daki dini siyaseti (Yayınlanmamış doktora tezi). Selçuk Üniversitesi, Konya.

Alaaddin Ata Melik Cüveynî. (2013). Tarih-i cihan güşa. (M. Öztürk, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.

Alptekin, T. (2009). Irêne Mêlikof’un ardından inceleme-son yazıları-mektuplar. İstanbul: Demos Yay.

Ashtor, E. (1976). A social and economic history of the Near East in the Middle Ages, Collins, London.

Ateş, S. (1974). İşârî tefsir okulu. Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.

---. (1993). Cüneyd-i Bağdâdî. İslâm ansiklopedisi (C. 8, s. 119-121). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.

Ayas, M. R. (2012). Türkiye’de ilk tarikat zümreleşmeleri din sosyolojisi açısından bir araştırma. İstanbul: İz Yay.

Azamat, N. (1995). Evhadüddîn-i Kirmânî. İslâm ansiklopedisi (C. 11, s. 518-520). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.

Baltacı, H. (2010). Bir tasavvuf klasiği olarak Mirsâdü’l-ibâd. Tasavvuf İlmi ve Akademik Araştırma Dergisi, 11 (26), 164-177.

---. (2021). Necmeddîn Dâye Râzî -Hayatı, eserleri, görüşleri-. İstanbul: İnsan Yay.

Barkan, Ö. L. (2013). İstilâ devirlerinin kolonizatör Türk dervişleri ve zâviyeler. Kolonizatör Türk Dervişleri ve Süleymaniye Camii ve İmareti Muhasebesi (1585-1586). (C. Çakır, Haz.). Ankara: Vakıflar Genel Müdürlüğü Yay.

Barthold, W.-M. F. K. (2012). İslâm medeniyeti tarihi. Ankara: Akçağ Yay.

Bayram, M. (2005). Şeyh Evhadü’d-din Hâmid el-Kirmânî ve menâkıb-nâmesi. Konya: Kardelen Yay.

Bodmer, J. P. (2001). Selçuklular Anadolu’da. (A. O. Öztürk, Çev.). Cogito (Selçuklular Özel Sayısı), 29, İstanbul: Yapı Kredi Yay.

Ebu’l-Fazl Muhammed B. Hüseyin-i Beyhakî. (2019). Târîh-i Beyhakî. (N. Lügal, Çev.). (H. Kırlangıç, Haz.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.

Ekici, S.-G. Tuncel. (2015). Göç ve İnsan. Birey ve Toplum, 5. (9), 9-22. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/pub/birtop/issue/29486/316342

Ferîdûn Bin Ahmed-i Sipehsâlâr. (2011). Mevlânâ ve etrafındakiler (Sipehsâlâr risalesi). (T. Yazıcı, Çev.) İstanbul: Pinhan Yay.

Gökbulut, S. (2010). Necmeddîn-i Kübrâ -Hayatı, eserleri, görüşleri-. İstanbul: İnsan Yay.

Gregory Abû’l-Farac (Bar Hebraeus). (1987). Abû’l-Farac Tarihi. C. 2. (E. A. W. Budge, Süryanice’den İngilizce’ye Çev.). (Ö. R. Doğrul, Türkçe’ye Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.

Grousset, R. (1999). Bozkır İmparatorluğu Atilla-Cengiz Han-Timur. (M. R. Uzmen, Çev.). İstanbul: Ötüken Neşriyat.

Hamdullah Müstevfî-yi Kazvinî. (2018). Târih-i güzide. (M. Öztürk, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.

İbn Bibi. (2014). El-Evâmirü’l-Alâiyye fi’l-Umûri’l-Alâ’iyye Selçuknâme. (M. Öztürk, Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.

İbnü’l-Esîr. (1987). İslâm Tarihi el-Kamil fi’t-tarih tercümesi, C. 12. (A. Ağırakça ve A. Özaydın, Çev.). İstanbul: Damar Yay.

Karamustafa, A. T. (2014). Yesevîlik, Melametîlik, Kalenderîlik, Vefâ’îlik ve Anadolu tasavvufunun kökenleri sorunu. Osmanlı Toplumunda Tasavvuf ve Sufiler içinde (s. 61-89). (A. Y. Ocak, Haz.). Ankara: Türk Tarih Kurumu.

Kaya, M. (1998). Abdüllatîf el-Bağdâdî. İslâm ansiklopedisi (C. 1, s. 254-255). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.

Koca, S. (2002). Türklerin göçleri ve yayılmaları, Türkler. (C. 1, ss. 651-663). H. C. Güzel, K. Çiçek ve S. Koca, Ed.). Ankara: Yeni Türkiye Yay.

Köprülü, M. F. (2013). Türk edebiyatında ilk mutasavvıflar. (O. Köprülü, Haz.). Ankara: Akçağ Yay.

Kur’an-ı Kerîm. Tevbe, 9:41; İbrâhîm, 14:7; İsrâ, 17:16. Erişim adresi: https://kuran.diyanet.gov.tr/

Lapıdus, I. M. (1984). Muslim Cities in the Later Middle Ages. New York: Cambridge University Press.

L. George. (2003). Early Mongol rule in thirteenth-century Iran: A Persian renaissance. Routledge Curzon, London and New York.

Manâkıb-ı Hünkâr Hacı Bektâş-ı Veli “Vilâyet-Nâme”. (2016). (A. Gölpınarlı, Haz.). İstanbul: İnkılâp Yay.

McGuire, M. B. (1992). Religion: The social context. California: Wadsworth Publishing Co.

Mêlikoff, I. (2006). Uyur idik uyardılar Alevilik-Bektaşilik araştırmaları. (T. Alptekin, Çev.). İstanbul: Demos Yay.

---. (2008). Destan’dan Masal’a Türkoloji yolculuklarım. (T. Alptekin, Çev.). İstanbul: Demos Yay.

---. (2011). Kırklar’ın Cemi’nden. (T. Alptekin, Çev.). İstanbul: Demos Yay.

Mostafavi, M. (2016). Evhadeddin-i Kirmani 13. yüzyılın büyük mutasavvıfı ve Anadolu tasavvufundaki yeri. İstanbul: Kitap Yayınevi.

Najm Al-Dīn Rāzī. (1982). The path of God's bondsmen from origin to return (Mirsād al-'ibād men al-mabda' ilā'l-ma'ād). (H. Algar, Haz.). New York: Caravan Books.

Necmeddîn Dâye. (2017). Hüküm sahiplerinin izleyecekleri yol Mirsâdü’l-ibâd Mine’l-Mebdei İle’l-Meâd’dan Selçuklu Sultanı Alâeddin Keykubad’a ve Osmanlı Sultanı II. Murad’a sunulan siyasetnâme. (Şefaettin Severcan, Haz.). İstanbul: Büyüyen Ay Yay.

Necmeddîn-i Dâye (2019). Sûfî diliyle siyaset İrşâdü’l-mürîd ile’l-murâd fî tercemeti Mirsâdü’l-‘İbâd. (Kâsım b. Mahmûd Karahisârî, Osmanlı Türkçesine Çev.). (Ö. Kavak, İnceleme ve Yayına Haz.). İstanbul: Klasik Yay.

Necmeddîn-i Dâye. (2013). Tasavvuf yolu Mirsâdü’l-ibâd. (H. Baltacı, Çev.). İstanbul: M.Ü. İlâhiyat Fakültesi Vakfı Yay.

Necmuddîn-i Dâye. (2013). Sûfîlerin seyri Mirsâdu’l-ibâd. (Hakkı Uygur, Terc.). İstanbul: İlk Harf Yay.

Necmuddîn-i Râzî. (1352). Mermûzât-ı Esedî der Mezmûrât-ı Dâvûdî. (M. Ş. Kedkenî, Neş.). Tahran.

Ninhâc-ı Sirâc el-Cûzcânî. (2016). Tabakât-ı Nâsırî Moğol istilasına dair kayıtlar. (M. Uyar, Çeviri ve Notlar.). İstanbul: Ötüken Neşriyat.

Ocak, A. Y. (2010). Kültür tarihi kaynağı olarak menâkıbnâmeler (metodolojik bir yaklaşım). Ankara: Türk Tarih Kurumu.

---. (2011a). Mevlânâ önce kendi zaman ve zeminin insanıdır yahut Mevlânâ’yı doğru anlamak üzerine. Ortaçağlar Anadolu’sunda İslam’ın Ayak İzleri: Selçuklu Dönemi Makaleler-İncelemeler. İstanbul: Kitap Yayınevi.

---. (2011b). Türkiye Selçukluları devrinde şehirli tasavvufi düşünce yahut Mevlânâ’yı yetiştiren ortam. Ortaçağlar Anadolu’sunda İslam’ın Ayak İzleri: Selçuklu Dönemi Makaleler-İncelemeler. İstanbul: Kitap Yayınevi.

---. (2014a). Babaîler isyanı Aleviliğin tarihsel altyapısı yahut Anadolu’da İslâm-Türk heterodoksisinin teşekkülü. İstanbul: Dergâh Yay.

---. (2014b). Ortaçağ Anadolusu’nda iki büyük yerleşimci/kolonizatör derviş Dede Garkın ve Emirci Sultan Vefâiyye ve Yeseviyye gerçeği. İstanbul: Dergâh Yay.

---. (2016). Sarı Saltık popüler İslamın Balkanlar’daki destani öncüsü 13. yüzyıl. İstanbul: Kitap Yayınevi.

Okumuş, Ö. (1993). Abdurrahman Câmî. İslâm ansiklopedisi. (C. 7, s. 94-99) İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.

Okuyan, M. (1994). Necmuddin Daye ve tasavvufi tefsiri. (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun.

---. (2006). Necmeddîn-i Dâye. İslâm ansiklopedisi. (C. 32, s. 496-497). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.

Örs, D. (2002). Necmuddin-i Râzî: Hayatı ve eserleri. Nüsha: Şarkiyat Araştırmaları Dergisi, 2 (6), 19-34. Erişim adresi: http://isamveri.org/pdfdrg/D02424/2002_II_6/2002_II_6_ORSD.pdf

Özaydın, A. (2006). Nesevî, Muhammed b. Ahmed. İslâm ansiklopedisi. (C. 32, s. 577-578) İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.

Özdemir, H. A. (2010). Moğol istilâsından bazı öğrenilmiş çaresizlik örnekleri. SÜİFD, 29, 21-40. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/pub/neuifd/issue/19691/210320

Riyâhî, M. E. (1995). Osmanlı topraklarında Fars Dili ve Edebiyatı. (M. Kanar, Çev.). İstanbul: İnsan Yay.

Sevim, A. (2014). Anadolu’nun fethi Selçuklular dönemi. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.

Sümer, F. (2016). Oğuzlar (Türkmenler) tarihleri-boy teşkilatı-destanları. İstanbul: Türk Dünyası Araştırmaları Vakfı Yay.

Su, S. (2011). Hurafeler ve mitler Halk İslâmında senkretizm. İstanbul: İletişim Yay.

Şahin, H. (2004). Menâkıbnâme. İslâm ansiklopedisi. (C. 29, s. 112-114). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.

---. (2017). Tarih kaynağı olarak evliya menâkıbnâmeleri. Dervişler ve Sufi Çevreler (Klasik çağ Osmanlı Toplumunda Tasavvufi Şahsiyetler). İstanbul: Kitap Yayınevi.

---. (2018). Alevi-Bektaşi tarihinin yazılı kaynakları: Velâyetnâmeler. Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, 16 (31-32), 87-102. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/pub/talid/issue/53194/705824

---. (2020). Dervişler, fakihler, gaziler erken Osmanlı döneminde dinî zümreler (1300-1400). İstanbul: Yapı Kredi Yay.

Şeker, M. (2011). Anadolu’nun Türkleşmesi ve kültürel hayat. İstanbul: Ötüken Neşriyat. İstanbul.

Taşğın, A. (2012). Hacı Bektaş Veli menakıbnamesinin yeniden okunması: İmkânlar ve sorunlar. I. Uluslararası Nevşehir Tarih ve Kültür Sempozyumu (16-19 Kasım 2011 Nevşehir) içinde (s. 103-121). C. 1. (Â. Öğer, Ed.). Nevşehir: Nevşehir Üniversitesi Yay.

---. (2020). Dede Garkın’dan Elvan Çelebi’ye Rum diyarında Horasan Göçerleri’nin tertip ve sağlanması. (Z. Işık-T. Gülen, Ed.). Çorum: Uluslararası Horosan’dan Anadolu’ya İrfan Geleneği: Elvan Çelebi Sempozyumu Bildiriler Kitabı içinde (s. 7-16).

Taşğın, A. ve Ö. Atay. (2019). Horasan’dan Konya’ya Türkistan-Horasan marifetinin göçü: Fütüvvetin son meydanı olarak Konya. Geçmişten Günümüze Göçler Konya Kitabı XVII. İçinde (s. 153-184). (A. Aköz vd, Ed.). Konya: Konya Ticaret Odası.

Togan, Z. V. (2019). Umumi Türk tarihine giriş en eski devirlerden 16. yüzyıla kadar. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yay.

Turan, O. (2013). Selçuklular tarihi ve Türk-İslam medeniyeti. İstanbul: Ötüken Neşriyat.

---. (2014). Selçuklular zamanında Türkiye (Siyasî tarih Alp Arslan’dan Osman Gâzi’ye 1071-1318). Ankara: Ötüken Neşriyat.

Turan, Ş. (2009). XIII. yüzyılda Orta ve Doğu Anadolu’dan Batı Anadolu’ya göçler. (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Selçuk Üniversitesi, Konya.

Ürkmez, R. K. (2018). Menâkıbnâmelere göre XIII. yüzyıl Selçuklu Anadolusu’nda tasavvufî zümreler. (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Selçuk Üniversitesi, Konya.

Yılmaz, E. (2015). Tasavvuf’un Anadolu’ya yayılmasında Moğol İstilâsı’nın etkisi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Sakarya Üniversitesi, Sakarya.

---. (2021). Moğol istilâsına dair iki farklı aktarım biçimi: Tarihî kaynaklar ve menakıpnameler. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi, 98, 41-64. Erişim adresi: https://hbvdergisi.hacibayram.edu.tr/index.php/TKHBVD/article/view/2908

Yılmaz, H. K. (2010). Sühreverdî, Şehâbeddin. İslâm ansiklopedisi. (C. 38, s. 40-42). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yay.


Refback'ler

  • Şu halde refbacks yoktur.


Creative Commons Lisansı
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.