Nasreddin Hodja Jokes in Late Chagatai Turkish / Geç Dönem Çağatay Türkçesinde Nasreddin Hoca Fıkraları

Oğuzhan KARABURGU, Fatih ERBAY

Öz


A great number of works have been created as instances of the joke/quip genre of oral tradition in almost all Turkish dialects with the character of Nasreddin Hodja, who is known not only in Western and Eastern Turkic languages but also all over the world. This study evaluates jokes included in the manuscript registered under No. 007 in the manuscript collection of the Chinghiz Aitmatov Institute of Language and Literature of the National Academy of Science of the Kyrgyz Republic, which is missing pages from the beginning and the end. Due to those missing pages, we do not know the date of publication. However, the language of the jokes belongs to Late Chagatai Turkish. In this study, we address the linguistic features of the Nasreddin Hodja jokes in the manuscript. The jokes contain certain sound changes because the language they were written in was experiencing a transition period. The conclusion of this work scrutinizes the linguistic material at hand.

Anahtar Kelimeler


Nasreddin Hodja, Efendi, Jokes, Quips, Chagatai Turkish, Ependi.

Tam Metin:

PDF

Referanslar


(DLT) Ercilasun, A. B. & AKKOYUNLU, Z. (2014). Kâşgarlı Mahmud-Dîvânu Lugâti’t-Türk Giriş-Metin-Çeviri-Notlar-Dizin. Ankara: Türk Dil Kurumu.

(KB) Arat, R. R. (1979). Kutadgu Bilig III İndeks. İstanbul: TKAE.

(OY) Tekin, T. (2014). Orhon Yazıtları. Ankara: Türk Dil Kurumu.

Argunşah, M. (2013). Çağatay Türkçesi. İstanbul: Kesit.

Ata, A. (1997). Nāṣırü’d-dīn bin Burhānü’d-dīn Rabġuzī-Ḳıṣaṣü’l-Enbiyā (Peygamber Kıssaları) II Dizin. Ankara: Türk Dil Kurumu.

Boratav, P. N. (2006). Nasreddin Hoca. İstanbul: Kırmızı.

Carnap, R. (2001). Logical Sytax of Language. London: Routledge.

Coşkun, V. (2014). Özbek Türkçesi Grameri. Ankara: TDK Yayınları.

Courteille, P. d. (1870). Dictionaire Turc Oriental. Paris: A L’imprimerie İmperiale.

Çotuksöken, Y. (1996). ‘Bir Anadolu ve Dünya Bilgesi: Nasreddin Hoca’. Nasreddin Hoca’ya Armağan. İstanbul: Oğlak.

Eckmann, J. (2003). Çağatayca El Kitabı. (translate Günay KARAAĞAÇ) Ankara: Akçağ.

Erarslan, K. (1970). “Doğu Türkçesinde Ek Uyumsuzluğuna Dair”. Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi. 18, 113-124.

Erbay, F. (2011). W. Radloff’un Çağatay Türkçesi Sözlüğü. Konya: Ay-bil.

Gökdayı, H. (2008). “Türkçede Kalıp Sözler”. Bilig (44). 89-110.

Javanshir, B. (2014). "Türk Dünyası'nın Ortak Kültürel Mirası Olarak Nasreddin Hoca Karakteri ve Fıkraları", Türk Dünyası Kültürel Değerleri Uluslararası Sempozyumu Bildiri Kitabı, Eskişehir 2013 Türk Dünyası Kültür Başkenti Ajansı. pp. 199-201.

Karaağaç, G. (2013). Dil Bilimi Terimleri Sözlüğü. Ankara: TDK Yayınları.

Karaağaç, G. (1997). Lutfî Divanı (Giriş-Metin-Dizin-Tıpkıbasım). Ankara: Türk Dil Kurumu.

Özkan, İ. (1999a). Türkiye ve Tatar Türkçesiyle Nasreddin Hoca Fıkraları. Ankara: Tika.

Özkan, İ. (1999b). Türkiye ve Türkmen Türkçesiyle Nasreddin Hoca Fıkraları. Ankara: Tika.

Sakaoğlu S. & Alptekin, A. B. (2009). Nasreddin Hoca. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi.

Türkmen, F. (2013). Seyyid Burhaneddin Çelebi- Letâif-i Nasreddin Hoca-Nasreddin Hoca Lâtifeleri (Burhaniye Tercümesi) İnceleme-Şerh. İstanbul: Büyüyenay.

Vámbery, A. (1867). Cagataische Sprach-Studien, Leipzig: Philo.

Wray, A. (2002). Formulaic Language and the Lexicon. Cambridge: Cambridge University Press.


Refback'ler

  • Şu halde refbacks yoktur.


Creative Commons Lisansı
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.