Çobanlıktan Ozanlığa Bir Kalem Şairi: Ozan Seyfi ve Şiirleri / A Pen Poet From Shepherding to Poesy: Ozan Seyfi and His Poems

Öz

Âşıklık geleneği, çeşitli aşamalardan geçmiş, etkileme ve etkilenme gibi süreçler yaşayıp değişim ve gelişim göstererek günümüze kadar gelmiştir. Ozanlar, bugün de Anadolu sahasında canlı bir şekilde yaşamaya devam eden âşıklık geleneğinin öznesi olsalar da onların içtimai alandaki işlevselliklerinin giderek azalması dikkat çekicidir. Âşık edebiyatında bu geleneğin temsilcileri sadece âşık olarak değil, başka isimlerle de anılmaktadır. Ozan, saz şairi ve âşık genellikle anlamdaş olarak kullanılmıştır. Bu bağlamda bireysel ve toplumsal temalı yazmış olduğu şiirleriyle âşıklık geleneği içinde sözlü-yazılı-elektronik kültür ortamlarında üretim, tüketim ve icra faaliyetleri gösteren Seyfettin Çoban da söz konusu âşıklardan biridir. Bu makalede; Seyfettin Çoban’ın kendisinden mülakat yöntemiyle elde edilen bilgilerden hayat hikâyesi kısaltılarak aktarıldıktan sonra, yayımlanmamış şiirlerinden örneklerle, şiirlerinde işlediği konuların yoğunluğuna göre kategori analizinin yapılması ve yapısal içerik analizi ile halk şiiri geleneğindeki yerini ortaya çıkarmak amaçlanmıştır. Araştırmamızın kapsamını onun yayımlanmamış 241 şiiri oluşturmaktadır. Makalede ozan kime denir sorusu yazılı kaynaklar ışığında tartışılmış, Seyfettin Çoban’ın âşıklık geleneği içindeki yeri tespit edilmeye çalışılmış, şiirleri üretim, tüketim, icra ve performans teori bağlamıyla araştırılmıştır. Nitel araştırma yöntemlerinden görüşme ve yazılı dokümanların incelenmesi yöntemi kullanılmıştır. Araştırmamızın Seyfettin Çoban'ın hayatı, şiirleri ve âşık tarzı şiir geleneğindeki yeri hakkında yayımlanmamış şiirleri üzerine makale boyutunda ortaya konan ilk çalışma olması açısı