Yahyâ Kemâl ve Ahmet Hâşim'de “Anne” İmajı

Öz

Yahyâ Kemâl ve Ahmet Hâşim, Türk şiirinin yenileşme sürecinde kendilerine özgü şiir anlayışları
ve nâzım teknikleriyle yer edinmiş iki önemli şahsiyettir. Hayat ve sanatları dikkatle
incelendiğinde, bu şairlerin ortak noktalarının yalnızca şiirdeki başarıları olmadığı anlaşılır.
Anneye aşırı derecede bağlılık, oldukça duyarlı geçen çocukluk günleri, annenin zamansız
ölümü, geçmişe duyulan derin özlem ve ömür boyu süren müzmin yalnızlık, adeta onların
ortak kaderidir. Farklı cepheleriyle anne, bu şairlerin hayat ve şahsiyetlerinde belirleyici rol
oynadığı gibi kaleme aldıkları şiirlerde sıkça yer bulması bakımından da edebiyat araştırmalarına
kapı aralar. Bu çalışmada, anne imgesinin, Yahyâ Kemâl ve Ahmet Hâşimʹin şiirlerindeki
kullanımı tespit edilmek istenmiştir. Bu çabanın Türk edebiyatında özel yeri bulunan iki sanatçının
portresini çizme ve şiirini anlama noktasında katkıda bulunacağı düşünülmektedir.
Üstelik, anneden hareketle, bu şairlerin din ve medeniyet tasavvuruna, ölüme ve hüzne yükledikleri
anlamlara ya da hayal ettikleri ideal sevgiliye ilişkin ipuçları yakalamak da mümkündür.