ABDÜLHAK HÂMİD TARHAN’IN PARİS YAŞAMININ DİVÂNELİKLERİM YAHUT BELDE ADLI ESERİNE YANSIMALARI / REFLECTIONS OF ABDÜLHAK HAMID TARHAN'S PARIS LIFE ON HIS POETRY BOOK DIVÂNELIKLERIM YAHUT BELDE

Hakan SOYDAŞ

Öz


Osmanlı coğrafyasından Avrupa’ya doğru ilk gözlemler Osmanlı sefirleri marifetiyle olmuştur. Yirmisekiz Mehmed Çelebi’nin kaleme aldığı ve sonraki yıllarda farklı devlet görevlilerinin müteakip eserleriyle Fransa, Türk toplumuna farklı yönleriyle tanıtılmıştır. Tanzimat sonrasında ortaya çıkan yenileşme devri Türk edebiyatı, geniş ölçüde Fransız edebiyatından ve düşüncesinden etkilendiği gibi Fransız toplumunun gündelik hayatı farklı yönleri ile yazarların dikkatini çekmiş ve eserlerine konu edilmiştir.

Sefirlerin kaleme aldığı mensur eserler gözleme dayalı ve azami ölçüde gerçeğe sadık kalınarak kaleme alınmış iken, edebî metinler kurgu marifetiyle kaleme alınmış eserlerdir. Tanzimat edebiyatı olarak tanımlanan devre içinde ise kurgusal eserlerde Fransa ve Fransız toplumuna dair yönelen ilginin, bir anlatı unsuru olarak metinlerde yer bulduğu görülür. Kimi yazarlar gidip gördüklerini kimileri ise okuduklarından arta kalan intibalarını birer kurgu ögesi olarak anlatılarını inşa etmek için kullanmışlardır.

Bu isimler içinde yer alan Abdülhak Hâmid genç yaşlarda Paris’te bulunduğu esnada yaşının fevkinde kimi zevkleri tecrübe etmiş ve Paris’in kültür atmosferini fazlasıyla teneffüs etmiştir. Divaneliklerim Yahut Belde isimli manzum eseriyle de Paris’te sefaret ikinci kâtibi olarak bulunduğu yıllara ait intibalarını şiir hâlinde kaleme almıştır. Bu çalışmada Divaneliklerim Yahut Belde isimli eser merkeze alınarak, şairin mizacına ve hayatına ışık tutan diğer eserlerinden yararlanılarak şiirlerinde dile getirdiği Paris intibalarına yer verilecektir. Bununla birlikte genç yaşlarda edindiği bu tecrübenin onun sanatını ne yönde etkilediğine dikkat çekilecektir. 


Anahtar Kelimeler


Abdülhak Hâmid; Paris; Divaneliklerim Yahut Belde; Karşılaştırmalı Edebiyat

Tam Metin:

PDF

Referanslar


Abdülhak Hâmid. (1937). Eserlerimi Nasıl Yazdım. Ülkü, 9(51), 195-204

Akçura, G. (Haziran-Temmuz 2013). Fransız Aktris Sarah Bernhardt’ın İstanbul Günleri. Tarih Atlas, (20), 128-139

Akıncı, G. (1954). Abdülhak Hâmit Tarhan Hayatı, Eserleri. Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.

Akün, Ömer F. (1959). Makberden Önce Abdülhak Hâmid’de Ölüm Temi, (yayımlanmamış doçentlik çalışması).

Akün, Ömer F. (1967). Abdülhak Hâmid’in Basılı Eserleri Hakkında Yeni Bilgiler. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyat Fakültesi Dergisi, 15, 107-159.

Bilgegil, Kaya M. (2015). Edebiyat Bilgi ve Teorileri. Erzurum: Salkımsöğüt Yayınları.

Çağlar, Behçet K. (1955). Abdülhak Hamit’e Dair. Yirminci Asır, 7(154), 22.

Danişmend, N. (1939). Bir Zeybek Ailesinin İrsiyet Tarihinden/Abdülhak Hamit’te Şiir Atavizmi. Türklük, 2, 81-98.

Enginün, İ. (1986). Abdülhak Hâmid Tarhan. Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı Yayınları.

Enginün, İ. (1994). Abdülhak Hâmid’in Hatıraları. İstanbul: Dergâh Yayınları.

Enginün, İ. (1995). Abdülhak Hâmid’in Mektupları 1-2. İstanbul: Dergâh Yayınları.

Enginün, İ. (2013). Abdülhak Hâmid Tarhan Bütün Şiirleri. İstanbul: Dergâh Yayınları.

Fouque, O. (1881). Histoire du Théatre-Ventadour 1829-1879. Paris, France: G. Fischbacher/Éditeur

Gold A., Robert Fizdale. (2013). Sarah Bernhardt. İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.

Gündüz, A. (1953). Hâmid’in Sanatı Üzerine. Türk Dili, 3(25), 11-16.

Hayrullah Efendi. (2002). Avrupa Seyahatnamesi. Ankara: T.C. Kültür Bakanlığı Yayınları.

İsen, Mustafa. (2004). “Mersiye”, TDV İslâm Ansiklopedisi. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı, s.218-219

İsmail Habib. (1340/1925). Türk Teceddüd Edebiyatı Tarihi. İstanbul: Türkiye Cumhuriyeti Maarif Vekâleti Neşriyatı.

Kaplan, M. (2006). Türk Edebiyatı Araştırmaları 1. İstanbul: Dergâh Yayınları.

Kaplan, M. (2014). Tevfik Fikret Devir-Şahsiyet-Eser. İstanbul: Dergâh Yayınları.

Kolcu, A. İ. (2008). Türkçede Batı Şiiri. Erzurum: Salkımsöğüt Yayınları.

Köprülüzade Mehmed Fuad. (1329/1913). Abdülhak Hâmid, Müceddit. Türk Yurdu, 2(13), 394-402.

Levend, Agâh Sırrı. (1943). Divan Edebiyatı-Kelimeler ve Rumuzlar Mazmunlar ve Mefhumlar. İstanbul: İnkılâp Kitabevi

Mehmed Celal. (1315/1899). Edebiyât-ı Cedide. İrtika, 14, 56.

[Kuntay], Mithat Cemal. (1937). Hâmid Hakkında. Gündüz, 3(14), 43-46.

Muallim Naci. (1302/1886). İrca’-ı Nazar. Teavün-i Aklâm, 7, 25-26.

Okay, M. Orhan. (1971). Abdülhak Hâmid’in Romantizmi. Erzurum: Atatürk Üniversitesi Basımevi.

Özgül, M. K. (2016). Muallim Naci Efendi. İstanbul: Kitabevi.

Pala, İ. (2018). Ansiklopedik Divan Edebiyatı Sözlüğü. İstanbul: Kapı Yayınları.

Pelissier, G. (1912). Le Realisme du Romantisme. Paris: France: Hachette

Recâîzâde Mahmûd Ekrem. (2016). Ta’lîm-i Edebiyyât. (haz. Furkan Öztürk). İstanbul: DBY

Rıza Tevfik. (1984). Abdülhak Hâmid ve Mülâhazât-ı Felsefiyyesi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları.

Safi, İ. (2006). Altın Suyuna Batırılmış Bir Hayat Abdülhak Hâmid Tarhan. İstanbul: Dergâh Yayınları.

Törenek, M. (2002). Abdülhak Hâmid’in Şiirinde Ben’in Görünümü. A.Ü. Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi, 20, 145-156.

Tanpınar, Ahmet H. (2003). 19’uncu Asır Türk Edebiyatı Tarihi. İstanbul: Çağlayan Kitabevi.

Tanyol, C. (1952). Abdülhak Hâmid. Varlık, 380, 5-6.

Yücel, Hasan Â. (1937). Hâmid’in Hayatı. Ülkü, 9(51), 165-174.


Refback'ler

  • Şu halde refbacks yoktur.


Creative Commons Lisansı
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari-Türetilemez 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.