Millî Mücadele Döneminde Burdur (1919-1922

Öz

Mondros Antlaşması’ndan sonra, İtalyanlar Güney Batı Anadolu topraklarına asker çıkarmaya
başlamışlar ve 28 Mart 1919 tarihinde Antalya’yı işgal etmişlerdir. İtalyanlar Antalya’yı
aynı zamanda askeri üs olarak da kullanmışlardır. İtalyanlar buradan sevk ettikleri kuvvetlerle
28 Haziran 1919 tarihinde Burdur’u işgal etmişlerdir. Burdur mülki yönetimi de, Osmanlı
merkezi yönetiminin işgaller karşısında göstermiş olduğu duyarsızlık gibi, başlangıçta İtalyan
işgali karşısında yeterli bir karşı koyuş sergilememiş, aksine işgalcilerle birlikte hareket etmiştir.
Bu arada Burdur halkı, kurmuş olduğu milli cemiyetler vasıtası ile Burdur’un ve ülkenin
işgal edilmesine karşı koymuştur. Ayrıca Burdur halkı tarafından işgal hareketleri, mitinglerle
ve protestolarla ret edilmiştir. Burdur halkı, Batı Anadolu Bölgesi’nde toplanan Nazilli ve
Afyon Karahisar Kongreleri’ne delege göndermiş ve burada yapılan çalışmalara destek olmuştur.
Milli Mücadele Dönemi’nde Burdur’dan seçilen milletvekilleri de, Türkiye Büyük Millet
Meclisi’nde önemli görevler ifa etmişlerdir. Bunun yanında Burdur halkı tarafından, işgal
altında olan diğer bölgelere gönüllü askerler gönderilmiş ve maddi destek sağlanmıştır. Milli
Mücadele Dönemi’nde, asayiş olaylarının artması sonucunda Burdur halkı, İtalyan işgalinin
vermiş olduğu acının yanında, yerli eşkıyanın baskısını da üzerinde hissetmiştir. Böylece
Burdur halkı, içinde yaşadığı bütün olumsuz şartlara rağmen, Türk Milli Mücadelesi’nin
başarıya ulaşmasında önemli katkılarda bulunmuştur.