Emine TEMEL ALEMDAR
https://orcid.org/0000-0002-5575-8615

İstanbul Üniversitesi, Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü, Türk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı
Türkiye

Lisans eğitimini Yeditepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliği Bölümünde bölüm birincisi olarak, yüksek lisans ile doktorasını ise Marmara Üniversitesi, Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalı, Türk Dili Bilim Dalında tamamladı.

Hâlen İstanbul Üniversitesi, Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Türk Dili ve Edebiyatı Ana Bilim Dalında araştırma görevlisi doktor olarak görev yapmaktadır. Enstitünün köklü dergilerinden olan Türkiyat Mecmuası’nda editör ve yazı işleri sorumlusu olarak çalışmaktadır. Ayrıca Türkiye-Rusya Araştırmaları Dergisinde Dil Editörü ve Nesir Edebiyat Araştırmaları Dergisinde Yayın Kurulu üyesidir. Bunun dışında İstanbul Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü tarafından düzenlenmiş uluslararası sempozyumların bildiri kitaplarının editörlüğünü üstlendi.

Akademik alanda Eski Anadolu Türkçesi, Türk Dili I-II, Türk Dili ve Tarihi, Eski Türk Dili Eğitimi II, Orta Türkçe (Karahanlı, Harezm Kıpçak Türkleri ve Edebiyatları); pedagojik formasyon alanında ise Öğretmenlik Uygulaması, Özel Öğretim Yöntemleri gibi dersler verdi/vermektedir.

Temel çalışma alanı, Filoloji çatısı altında Tarihî Kuzey Doğu Türk Dili (Harezm, Kıpçak, Çağatay) başta olmak üzere Eski Türk Dili (Orhun, Uygur, Karahanlı) ve Yeni Türk Dilidir (Eski Anadolu, Osmanlı, Türkiye Türkçesi).  Bilhassa Doğu Türkçesi (Çağatay), Köktürkçe, söz dizimi, sözcük öbekleri, kavram haritası, söz varlığı, dil ve stilistik incelemesi, retorik gibi alanlarda akademik çalışmalar yürütmektedir. Bugüne kadar ulusal ve uluslararası dergilerde yayımlanan, sempozyum ve kongrelerde sunularak tam metni basılan ve kitaplarda yer alan “Alî Şîr Nevâyî’nin Mecâlisü’n-Nefâyis Tezkiresinde Öne Çıkan Metonimik Yapılar”, “The Traces Concerning The Sedentary Culture of Turks in The Story of Prince Kalyanamkara and Papamkara in Terms of Vocabulary”, “Kuanşi İm Pusar’da Birleşik Fiil Kuruluşları,” “14. ve 16. Yüzyıl Doğu Türkçesinde ‘Öz’ ile Kurulan Sözcük Öbekleri Üzerine”, “Edebî Dil Unsurları Açısından Prens Kalyanamkara ve Papamkara Hikâyesi”, “Şehriyar’ın ‘Héyder Baba’ya Selâm’ Şiirinde Sözcük Türü Olarak Edatlar”, “Meymûne Banu Hikâyesi”, “Lutfi Divanı'nda Tekrar Grupları”, “Çaştani Bey Jatakasında -GAlI Eki Üzerine”, “Eski Uygur Türkçesi Dönemine Ait İki Mektup Örneği”, “Bilge Kağan Âbidesi'nde Niteleme Sıfatları”, “Haydar Tilbe’nin Mahzenü’l Esrâr Adlı Mesnevisindeki Deyim Kuruluşları Üzerine”, “Söz Varlığı Açısından Alî Şîr Nevâyî’nin Mecâlisü’n Nefâyis Adlı Eserinde Öne Çıkan Deyimler”, “Türklerde Din”, “Türkçe Yem Kelimesi Üzerine”, “Ocak Sözünün Kökeni, Türevleri ile Farklı Dil, Lehçe ve Ağızlardaki Kullanım Şekilleri” gibi eserleri bulunmaktadır.

Türk dilinin tarihî ve çağdaş alfabeleri ile edebî dil hususiyetlerine vâkıftır.